Ook dit jaar werden we terug verwelkomt in het restaurant “Dorp 49” te Kalken voor de jaarlijks souper.
Rond 19.15 liep de zaal al snel vol en werd de avond geopend met een glaasje(s) cava met heerlijke warme en koude hapjes.
Rond 20.30 gaf de voorzitter ten gepaste tijde het sein dat er diende aangeschoven te worden aan tafel zodat het voorgerecht kon worden geserveerd. Het voorgerecht bestond uit een: “Stoofpotje van schelvishaasje met fijne groentjes, kruidenroomsausje”, het hoofdgerecht uit een: “Roulade van parelhoen , crème van erwten, wortelstoemp, duo van champignons, dragonmostersausje”.
De voorzitter nam nadien het woord voor zijn jaaroverzicht en uitreiking van de jaarlijkse trofeeën.
Hierbij een overzicht van de uitgereikte trofeeën:
De gouden kopmannen:
-A’s: Kurt Reyniers (9), Jeffrey Polfliet (12), Andy Ingels (14), en onze Julien Vermote van de Pedaal is niemand minder dan Fritz Roels met maar liefst 21 ritten op kop gereden op 30.
-B’s: Edwin Roels, Frank Michiels, Olivier Scheire en Dirk De Rijcke.
-C’s: Hervé Van De Velde, Edwin Van Leuven en Georges De Smet.

Jubilarissen
10 jaar Pedaal:
Etienne De Moor: 19.425 km
Danny Versluys: 19.240 km
Marcel De Geest: 18.590 km
Marc Colpaert : 12.900 km

20 jaar Pedaal:
Danny Goossens: 22.770 km
40e in de stand van alle leden, die ooit lid zijn geweest.

25 jaar Pedaal:
Geert De Wilde: 42.000 km
21e in de stand van alle leden, die ooit lid zijn geweest.

De trofee voor de meeste km bij de A’s,
Maar liefst 4 leden hebben alle ritten meegereden voor een totaal van 2.745 km:
Didier Clauwaert, Jeffrey Polfliet, Stefaan Cornelis en Andy Ingels.

De trofee voor de meeste km bij de B’s
Twee leden hebben alle ritten meegereden voor een totaal van 2.470 km
Ruben De Waele en Ramses De Craene

De trofee voor de meeste km bij de C’s,
Eén lid heeft alle ritten meegereden voor een totaal van 2.050 km
Georges De Smet

De trofee voor de sprintkampioen.
Dit jaar waren er vier kandidaten voor clubkampioen, die alle ritten hebben meegereden. Maar in de wekelijkse sprinten werd al vlug duidelijk dat er slechts twee kandidaten waren voor dit kampioenschap, namelijk Stefaan Cornelis en Didier Clauwaert. Het ganse seizoen was het een nek aan nek race. Tot eind augustus bedroeg het verschil slechts enkele punten tussen deze twee kampioenen van de laatste vijf jaren. Maar de laatste zondag van augustus, een sprint voor 10 punten werd gewonnen door Stefan en Didier haalde geen enkel punt.  De winnaar was gekend.
Voor de volledigheid, de andere winnaars van een rit waren Jeffrey Polfliet met 3 overwinningen, Ben De Clercq met 2 overwinningen, Nikolaas Eekhoudt 2 keer en Kurt Reyniers  1 overwinning.
Na 2012, 2013 en 2015 en 2016. Voor de vijfde keer al onze sprintkampioen: Stefaan Cornelis.
 

De trofee voor de bergkampioen.
Voor de bergkampioen is het dit jaar nooit spannend geweest. Kurt Reyniers won de eerste twee bergen, Berendries en Edelare. Maar daarna heeft hij niet genoeg bergritten meegereden om mee te strijden voor de titel. Daarna kwam er een tweestrijd tussen Ben De Clercq en Andy Ingels. De twee kampioenen van de laatste jaren. Ben schreef de meeste overwinningen op zijn naam en kwam 7 keer als eerste boven. Maar ook hij reed te weinig bergritten mee om kampioen te worden. Andy kwam 4 keer als eerste, 5 keer als tweede boven en was de regelmatigste van allemaal.
De bergkampioen van het seizoen 2017, voor de tweede keer al: Andy Ingels.

 De belangrijkste trofee van de avond,
de clubkampioen 2017.
Net als vorig jaar begonnen vier leden aan het seizoen met de ambitie om clubkampioen te worden. De hoofdrolspelers zijn uiteraard de mannen die alle ritten hebben meegereden. De jongeren Andy Ingels en Jeffrey Polfliet en de “ouderen” of beter gezegd de meest ervarenen Didier Clauwaert en Stefaan Cornelis.
Didier viel als eerste af, door een gebrek aan punten in het bergkampioenschap, waarna hij zich nog uitsluitend toespitste op de sprint.
Andy moest zijn sterkste troef uitspelen in het bergklassement en proberen de schade te beperken in de sprint. Zijn eerste doelstelling haalde hij binnen, maar in de sprint werd hij slechts 6de in de totaalstand, en dat bleek te weinig.
Stefan moest zijn sterkste troef uitspelen in het sprintkampioenschap en proberen de schade beperken in het bergklassement. Ook hij haalde zijn eerste doelstelling binnen en werd 5de in het eindklassement. Eén puntje beter dan Andy dus.
En dan hadden we nog onze Jeffrey, die op voorhand wist dat hij geen sprint- of bergkampioen kan worden en dus in alle twee deze disciplines zo hoog mogelijk moest proberen te scoren. In het beging van het seizoen haalde hij echter te weinig punten in de sprint, zodat niemand er echt rekening mee hield, maar naarmate het seizoen vorderde werd hij steeds beter en regelmatiger en begon zelfs sprinten te winnen. 3 in totaal, zodat hij oprukte naar de 3de plaats in het sprintkampioenschap. De hoogst mogelijke plaats voor hem, na de toch nog snellere Stefan en Didier.
Ook in het bergklassement haalde hij in het begin van het seizoen iets te weinig punten, maar was daarna over het ganse seizoen heel regelmatig. Zijn tactiek, uitgestippeld door zijn mentor Luc Van Laere, bestond erin om Andy zolang mogelijk te volgen, en dat lukte nog ook. Zo werd hij na Andy zelfs 2de in het bergkampioenschap.
Met dank aan zijn mentor Luc Van Laere, meester tacticus, zelf ook 4 keer clubkampioen geweest, en nu blijkbaar kampioenenmaker.

Alvorens de beentjes te strekken mochten we eerste nog een beetje calorieën opdoen met een heerlijk dessertbord en versnaperingen.
Na het dessert werd het dansfeest geopend door clubkampioen Jeffrey en vriendin en dit alles onder de deskundige leiding van onze trouwe DJ van dienst. Er werd terug gefeest tot in de  vroege uurtjes.
Op naar het volgende seizoen.
WTC PEDAAL LAARNE: WARME, TOFFE SFEER MET VEEL SYMPATHIEKE MENSEN EN WAAR VRIENDEN THUIS ZIJN !!!!!!

Alle foto’s kan u hier bekijken